Ergenlik Döneminde Gelişim ve Psikolojik İhtiyaçlar (Kurumsal Eğitim)

  • Hedef Kitle: Ortaokul ve lise dönemindeki öğrencilerle çalışan öğretmenler ve okul yöneticileri.
  • Amaçlar: Bu programın amacı, öğretmenlerin ergenlik dönemindeki bilişsel, duygusal ve sosyal değişimleri; özellikle beynin gelişimsel dengesizliklerini ve bunların sınıf davranışlarına yansımalarını bilimsel bir çerçevede öğrenmelerini sağlamaktır (Learning). Katılımcıların öğrenci davranışlarını yalnızca “problem” olarak değil, gelişimsel ihtiyaçların (özerklik, yeterlik, aidiyet, kimlik) ifadesi olarak görebilmeleri ve bu ihtiyaçları doğru yorumlayabilmeleri hedeflenmektedir (Understanding). Öğretmenlerin meslekî rollerine kişisel bir anlam katmaları, “davranış = ihtiyaç” bakışını içselleştirmeleri ve sınıf içinde dönüştürücü bir pedagojik dil geliştirmeleri desteklenmektedir (Meaning). Program boyunca vaka rolleri, drama ve forum tiyatro teknikleri aracılığıyla öğrenci davranışlarını yargısızca gözlemleme, bedensel ipuçlarını fark etme ve alternatif öğretmen tepkilerini deneyimleme becerilerinin güçlendirilmesi amaçlanmaktadır (Observing). Son olarak, katılımcıların meslektaşlarıyla deneyimlerini paylaşmaları, vaka örnekleri üzerinden birlikte çözüm üretmeleri ve okul içinde destekleyici bir öğrenme topluluğu oluşturmaları teşvik edilmektedir (Sharing).
  • Metodoloji: Dr. Tolga Yıldız’ın gelişimsel psikoloji ve nörobilim temelli psiko-eğitimi; interaktif sunumlar, davranış–ihtiyaç haritalama, vaka rolleri ve forum tiyatro uygulamaları.
  • Format: Tek oturumluk yapılandırılmış seminer programı (120 dakika).

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zihin ve bedenin neoliberal yeniden tasarımı | Bir Taş Devri masalı: 
Evrimsel psikoloji*

Resim
Son yıllarda toplumsal cinsiyet, aşk, şiddet, sadakat, ebeveynlik gibi konuları açıklama iddiasıyla kamuoyunda sıkça beliren bir söylem bulutu var: Evrimsel psikoloji. İlk bakışta kulağa masum, hatta pek nesnel geliyor; insan davranışlarını doğayla uyumlu biçimde anlamaya çalışan, biyolojik mirasımızı dikkate alan bir çaba gibi. Ancak bu yaklaşımın altında sadece bilimsel bir açıklama değil, modern bireyin varoluşsal sıkışmışlığını “doğallaştırarak” meşrulaştıran, ideolojik bir yönelim yatıyor. Tıpkı postmodern çağın diğer tüketilebilir anlatıları gibi evrimsel psikoloji de, özellikle popüler formları aracılığıyla, bir meta haline gelmiştir: Paketlenmiş, kolay anlaşılır, güçlü hissettiren ama yüzeyde kalan bir açıklama rejimi. Evrimsel psikolojinin temel vaadi şu: Bugün sergilediğimiz birçok davranışın kökeni, binlerce yıl önceki çevresel koşullarda atalarımızın hayatta kalmasına yardımcı olan psikolojik “adaptasyonlar”dır. Aşırı şeker tüketim eğilimi, erkeklerin genç kadınlara ilgisi,...
Cont./Devamı »

İnsan doğası: Tarihsel, ilişkisel ve ahlaki bir oluş süreci*

Resim
Modern düşünce, insanı çoğu zaman sabit bir “doğa” ile tanımlar: Rekabetçi, bencil, çıkarcı bir özne olarak. Bu yaklaşım, insanı tarihsel koşullardan ve toplumsal ilişkilerden yalıtarak, evrensel bir özle tanımlama eğilimindedir. Oysa insan doğası, genetik kodlardan ibaret değildir; tarihsel olarak kurulan, kültürel olarak inşa edilen ve ilişkiler içinde gelişen bir oluş sürecidir. İnsan, doğuştan tamamlanmış bir varlık değil, yaşadığı topluluk içinde anlam kazanan, kendini başkalarının bakışıyla yeniden kuran bir faildir. Bu ilişkisel doğa anlayışı, çağdaş gelişimsel psikoloji ve özellikle Michael Tomasello’nun teorisinde güçlü bir biçimde karşımıza çıkar. Tomasello’ya göre insanın evrimsel tarihindeki en büyük kırılma noktası, yüksek düzeyde işbirliğine dayalı sosyal yaşam kurma kapasitesidir. İnsan türü, yaklaşık 400.000 yıl önce evrimsel olarak ortak niyet geliştirme yetisi kazanarak; 100.000 yıl önce ise kolektif niyet ve kültürel norm üretimiyle, diğer canlılardan farklılaşmıştır...
Cont./Devamı »